Jest to obszar wzniesiony średnio na wysokość 110 m n.p.m. w części południowej oraz 115 – 120 m n.p.m na północy. Formę tego terenu stanowi płaska, słabo zróżnicowana powierzchnia. Typowe dla tej części gminy jest rozczłonowanie terenu dolinami rzek na rozległe płaty o przebiegu południkowym, a także dolinami ich bocznych dopływów.

Typowe dla tego obszaru są szerokie obniżenia o równinnych i mało urozmaiconych morfologicznie terasach, ze średnimi wysokościami 100m n.p.m. Dno pradoliny leży na wysokości około 75 m n.p.m. Rozległa pradolina o przebiegu równoleżnikowym dzieli część centralną gminy (wysoczyznę) na dwie części: północną i południową.

Zwężenie dna pradoliny do 1,5km pod Łęczycą stanowi cechę szczególną położenia. Tutaj przebiega dział wodny I stopnia, południkowo rozdzielający dorzecza Wisły i Odry. Podmokłe terasy zalewowe na tym terenie urozmaicone są licznymi zalanymi wodą dołami potorfowymi, torfowiskami oraz rowami melioracyjnymi, z głównym kanałem Łęka - Dobrogosty.

Dolina Bzury niewielkim fragmentem przebiega w południowo – wschodniej części gminy. Jej szeroka trasa zalewowa miejscami tworzy obszary podmokłe, pokryte torfowiskami. Rozcina ją tutaj stare i nowe koryto rzeki. Ze względu na duże uwilgotnienie terenu występują tu liczne rowy melioracyjne. Przez gminę przebiega również dolina, uznawana za odnogę Pradoliny Warszawsko – Berlińskiej, łącząca terasy nadzalewowe doliny Bzury i Neru na zachodzie. Obniżenie to wykorzystuje częściowo rzeka Czartówka.